Sen ölme anne ... :(

Canım kızım seni çok seviyorum.
İnşallah ömrüm seninle uzun yıllar yaşayacak kadardır.

Geçen akşam  gözleri sulanmış,.içli içli ağlıyor.
Ne oldu bebeğim dememe kalmadan,
İçimi burkan, kanatan cümlen çıktı ağzından.

"Sen ölme anne, ben daha çoook küçüğüm."

İster istemez, duygulandım bende, gözlerim doldu.
Tamam annecim ama, üzülecek birşey yok ben seninleyim dedim ve
ardından belki de söylememem gerekenleri söyledim.
Büyük annen var ( anneanne), baban var, babakin var (babaanne) hepsi seni çoook seviyor.
Dayın, halan ve seni seven bir sürü insan var.
Onlar seni hep sever hep korur.

Demez olsaydım. Hıçkırıklara boğuldu.

Hayır anne hayır, ben daha çok küçüğüm, benim sana hala çok ihtiyacım var.
Ne olur anne ölme, ne olur...

Karşısında hiçte metanetli olmayan ben, dururmuyum  HAYIR.
Karşılıklı ağlıyoruz.

Tamam annecim Allah'a dua edelim. Biz hep birlikte olalım diye.
Ben hep Sübhaneke okuyup, dua adiyorum. Siz ölmeyin diye. Dedi...

Ne diyeceğimi bilemez haldeyim.
Küçücük yüreğinde kocaman kocaman dertleri var yavrumun.

Üzüldüm hemde çok.
Tarifsiz yaşadıklarım.
Canımın bensiz olabilecek hayatını düşündüm.
Çokmu içine kapanırdı...
İmrenirmiydi annesi olan arkadaşlarına...
Benim kadar özenirle rmiydi saçlarına...
Bu kadar teması seven yavrum kokumsuz ne yapardı...
İlk sırlarını kime anlatırdı...
vs. vs. vs.

 ve ilk defa çocuğum annesiz, ailesiz kalmasın diye, içim yana yana ettim dualarımı ALLAH ıma.