Güzel kızım 09/09/2013 tarihinde eğitim hayatının ilk sırasına oturdun.
Biz hepimiz çok heyecanlıydık, ileride hatırlamasanda sende öyle.
Bu yazı geleceğe ufak bir iz olsun annenden.
Günler öncesinden telaş sardı bizi, okul formalarımız alındı, yıkandı, ütülendi.
Çantan, beslenmen herşeyin hazırdı.
Tek telaşımız öğretmeninin kim olacağı, anasınıfından herhangi bir arkadaşınında aynı sınıfta olup olmayacağını bilmememizdi.
Netice de ilk kez bu kadar kalabalık sosyal bir ortamda bulunacaktın.
Bizde sende heyecanlanmakta haklıydın...
Sen 5 yaş grubu olarak okula başladın.
İleride belki neden bu kadar erken diye düşünebilirsin.
Israrla okula başlamak okumak ve yazmak istiyordun.
Sadece senin ısrarınla karar vermedim.
Buna tek başıma da karar vermedim. Herşeyden önce babanla uzun uzun konuştuk.
Ana sınıfı öğretmeninle de konuştuk, enine boyuna...
Tanıdığım herkes ve senin hevesin sonucunda okullu oldun.
Oryantasyon sürecinden sonra ve arada sık sık öğretmeninle de konuştum.
Belki seni geri alabilirdim. Öğretmeninde bazı velilere çocuklarını almaları konusunda uyarıda bulunsa da,
senin kalman konusunda ısrarcıydı. Hep senden memnun olduğunu söylüyor.
Sen hem çok uyumlusun, hep çabuk öğreniyorsun.
Hergün okula giderken mutlu ve heyecanlısın.
Umarım bu tüm eğitim hayatında böyle olur...
Okulumuzun ilk gününde sınıflarımız ve öğretmenimiz açıklanacaktı.
Siz gerçek mini mini 1 ler. A - B - C şubelerine eşit olarak dağılmıştınız. ( Sonradan öğrendim )
C şubesi açıklandığında ana sınıfı arkadaşların Eren ve Barış aynı sınıftaydı, heyecanla sınıflarının bulunduğu sıraya öğretmenlerinin yanlarına gittiler.
Tam ümidi kesmiştik ki seninde adın okundu, sen de o sınıftaydın bu benim için çok önemliydi.
En iyi anlaştığın arkadaşlarınla aynı sınıftaydın.
Yasemincik bizimle aynı sınıfta değildi, başta üzülmüştük, sonra öğrendikki,
2007 doğumlular diğer şubelerdelermiş. :(
Ama onunda öğretmeniyle uyumu güzel.
En önemlisi öğretmenini sevmek değilmi, arkadaşlık dışarıda da devam eder :)
Kendinden büyük bir laf ettin sırada.
- Anne baba sakın adım okunduğunda yanıma gelmeyin...
Ben öğretmenimle birlikte sınıfımı bulurum. Asla da ağlamayacağım.
Bunda ağlayacak ne var. zaten sonra eve gelmeyecek miyim?
Bugün ağlarsam sonra arkadaşlarım beni hep öyle hatırlar....
Bu kadarmı büyümüştün sen... Evet gerçeken büyümüştün.
Aslında o yarım gün, yarım ömrüm kadar özel ve gurur vericiydi...
Bir tanem seni çoook seviyorum.
Ömrün boyunca güzel insanlarla karşılaşmanı diliyorum...
